Η λύση

*Το ποίημα ετούτο είναι η φωνή του πατέρα μου , Μιχαήλ Πασιπουλαρίδη , σαν συνάντησε την μητέρα του στον κάτω κόσμο , κάνοντας την ύστατη προσπάθεια να λύσει τον γόρδιο δεσμό της. Σοφά λευτερωμένος εδώ και έτη 10 , αναμένοντας την , με γνώση αγαθή και με παράπονο ατόφιο,  άνοιξε ο ίδιος τις πύλες να την υποδεχθεί , προ της ύστατης δοκιμασίας της!  

 

Πολλοί νεκροί μαζεύτηκαν , μάνα μου

Σε πλαγιές λεπτές κλήθηκα τις λέξεις να απαλύνω
Σε ετοιμόρροπες φωτιές να ταξιδέψω
Να φωνάξω το παρών για τις χαμένες σκέψεις

Μάνα μου...

Φτερά θολά , σαν κέρινα
Πελάγους βάθος Πνοή εκ βιασμένη
Ύπαρξη παραβιασμένη
Έτσι

Απαλά Γλυκά

Η νυχτιά δεν θε να ξημερώσει

Δεν θα συναντήσω του σήμερα τα άστρα

Μάνα μου - Μήτρα μου λαβωμένη

 

Στο ξέφωτο  μακέλεμα με καρτερεί
Σταχτί πηγάδι -Βελούδο πορφύρα ενδεδυμένο
Εσύ εκεί

Αγχωμένη αγωνία

Τα άστρα του σήμερα δεν θα τολμήσω

Μάνα μου  Χάδι μου

Δάκρυα της γέννας μη σκορπάς ψευδώς  
Μοιροφόρα μου
--- Είναι ο θάνατος μάλαμα για τα νιάτα

Με δύναμη αληθινή να φύγει η ζωή
Με δύναμη να αγιάσει 

Με δύναμη τις θύρες να προσπεράσει 

Μάνα μου Χάδι μου 

Μελωδείς αλμύρα

Τα άστρα μου τα βραδινά Για εμέ να συναντήσεις 

-----------------------------------

Βασίλης Πασιπουλαρίδης 

Επιμέλεια : Αναστασία Μητσοπούλου