Το μελουδάκι

 

 

---Πλέξαμε ιστορία βαθιά κι αγριεμένη 

Στου έρωτος τα φώτα νυχτωμένη

Ιστορία μέθυση και μελωμένη!

Φορώντας σάβανο από βάσανο  Ζωνάρι αναζητώντας

Σε βάθη που οι θνητοί ξεχνούν και οι θεοί λυχνάρι περιφέρουν…

 

ΑΜ - Καθώς τα κύματα φιλούν το έσω της θάλασσας στην πυρωμένη αγκάλη του μεσημεριού

οι αχνογάλανες οι νύμφες του βυθού

αποκαμώνουν

το παιχνίδι αφήνουν

και με τη ζώνη τους λυμένη

στο χάδι τους το δροσερό

αφήνονται

ΒΠ-Το χλωμό του φεγγαριού ζωνάρι 

Κείνο που οι κρύφιες νύμφες απωλέσαν 

Στων αδύτων τα χλωρά νερά 

Αναζητώ

Διάμεσο  Θανάτου 

Σπάζοντας την αλυσο του Έρωτος 

Δοσμένος σε  πάθος απύθμενο Αλαργινό

Δίχως πνοή στα έγκατα του χάους 

Μετρώ πιθαμή την πιθαμή 

Του βυθού τα ολότελα πανέρια 

Σιωπηλός  Αν έξοδος  Αρτιμελής 

Δίχως απόκρισή 

Κρατώντας λύχνο υποταγής

Στα βάθη καίοντας το αλάτι 

Υγρό πυρ 

- Πώς βρέθηκα εδώ και το φορώ κυρά μου?

ΑΜ - Στο μέλι στην αχλύ όπου το ξόρκι πλέκεται και δένει από αιώνες εκλεκτός και ορκισμένος βρέθηκες να το φορείς για να δεθείς στην τρίλια του χρυσού πουλιού που από μακριά ταξίδεψε τις νύμφες να ευφραίνει τον ύπνο τους να αγαπούν να ονειρεύονται

---Σιμά κάπου εδώ και πριν το τέλος Τον χρόνο μας μετρήσαμε στου έρωτος το βέλος

 Των λέξεων ξόρκι δέσαμε εθελουσία Ελευθερώνοντας τον Θάνατο να βρει Αθανασία ….

----

Αναστασία Μητσοπούλου

Βασίλης Πασιπουλαρίδης

Τα δικαιώματα της φωτογραφίας ανήκουν στην  φωτογράφο mado_bas