Περί ποίησης σήμερα

 

Καθήκον μου είναι να μιλώ πάντα λευτερα και αυτό πράττω σε όλη μου την πορεία.

Μερικές σκέψεις μου λοιπόν, με αγάπη, σεβασμο και αλήθεια.. 

 

Η ποίηση δεν  γηροκομεί!

 

Δεν είναι χόμπι, ούτε απλώς ευγενής ενασχόληση...!

 

Δεν είναι φανταστική ερωμένη να σε χαϊδεύει τις βραδιές ,ούτε νοσοκόμα να σε περιθάλπει..!

Η ποίηση δεν είναι λουλούδια και  μελισσούλες. Και δεν αναφέρομαι στις λέξεις ως λέξεις, αλλά στο πώς αυτές 'δένουν' και πού αποσκοπούν...

 

Η ποίηση δεν είναι τα ποταμάκια και τα ρυάκια, ούτε τα γαργάρα νερά, ως κοινότυπη εικόνα...Αυτή την αναγνωρίζουν άπαντες...!

 

Η φύση είναι αναφαίρετο κομμάτι της ποίησης, μα αν δεν την αξιοποιείς ορθά εντός της ώστε να την φωτίσεις εσωτερικά ,τότε η ποίηση γίνεται αντιποίηση...Δεν σε μύησε  και δεν δύναται να μυήσει ...!

Η ποιητική παράδοση μας ως Έλληνες, από τον Όμηρο μέχρι και σήμερα, είναι   μοναδική και σπουδαία, γι 'αυτό όταν κάποιος λέγει " είμαι ποιητής " και εκφέρει τις λέξεις του με την ιδιότητα του ποιητή, έχει χρέος να προσέχει....!

 

Η κληρονομιά ετούτη είναι βαριά,  η δε ποίηση , όπως τοποθετείται με τις λέξεις και εννοηματωνει  ιδεολογήματα, φέρει ευθύνη και απαιτεί διεύρυνση, σεβασμό και θυσίες , ιδίως του Εγώ, παράλληλα με το όποιο χάρισμα πηγαζει από την μούσα!

 

Ας είμαστε λοιπόν φειδωλοί στο να αυτοαποκαλούμαστε ελαφρά τη καρδία ' ποιητές'!!!!!!

 

Βασίλης